Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Στις Μόσχες αδελφές μου, στις Μόσχες

Οι σοσιαλιστικές νησίδες δεν έχουν θέση στο σύγχρονο καπιταλιστικό αρχιπέλαγος και δε διαθέτουν καν την κεϊνσιανή γλύκα αυταπατών του πρόσφατου παρελθόντος. Το κοντινότερο που έχει υπάρξει ποτέ ίσως στην ουτοπία αυτών των νησίδων είναι κάτι νησιά του αιγαίου και του ιονίου που αποτελούσαν από πάντα σχεδόν εκλογικά προπύργια του κουκουέ, με σταθερά διψήφια ποσοστά, μέχρι να προκύψει η νεοπασοκική λαίλαπα τον ιούνη του 12’.

Δύο (δηλ τρία αν βάλουμε και τη σάμο) από αυτά τα νησιά βρίσκονται στην περιφέρεια του βόρειου αιγαίου και είναι η ικαρία στο νομό σάμου και πιο βόρεια η λέσβος, που οι περισσότεροι πάντως τη λένε μυτιλήνη, ίσως για να τονίσουν την ιδιαίτερη προφορά των ντόπιων. Οι ζωντανές εξωτερικές συνδέσεις στην τηλεόραση με ανταποκριτές που μας καλωσορίζουν από το «λιμάνι της μυτιλιήνιης» είναι ίσως πιο κλασικές κι από τους ‘λιλιπούτειους καρναβαλιστές’ της πάτρας με την ελίζα καλλίτση και τον σπηλιωτόπουλο να απαγγέλλει τον περίφημο στίχο «πυκνιοί καπνιοί». Αλλά πού να καταλάβετε βρε αστοιχείωτοι ότι ο πρωτοπόρος άρης (καμία σχέση με τον ποδοσφαιρικό) έχει εισαγάγει στην ελλιηνιική το ισπανικό ñ, όπως λέμε iñiestaνιιέστα). Που σίγουρα κι αυτό ελληνικό θα ‘ναι για να ‘χει περισπωμένη, ε λιακο (ο τόνος στο «ο»);

Ανάμεσά τους υπάρχει βέβαια η χίος, που δε θα μας απασχολήσει εκτενώς σε αυτό το κείμενο. Τα βασικά της χαρακτηριστικά πάντως, πέρα από τα μαστιχόδεντρα, είναι δύο: α. ότι το λιμάνι της είναι απολύτως φυσιολογικά στραμμένο προς τα κοντινότερα παράλια, δηλ στο ανατολικό τμήμα που κοιτάζει προς την τουρκία, κι έχει γυρίσει την πλάτη της προς το υπόλοιπο αιγαίο, που τα.. ταχύπλοα καμάρια των εφοπλιστών θέλουν δεκάωρο και βάλε να το διασχίσουν, για να πετύχουν τη βέλτιστη οικονομία στα καύσιμα και να σπάσουν τα νεύρα κάθε επιβάτη. Αλλά τι τα θες, το παμε καταστρέφει τον τουρισμό. Κι έτσι ερχόμαστε στο δεύτερο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, που είναι ο υποψήφιος της λασυ, μάρκος σκούφαλης, ένας δραστήριος εκπαιδευτικός, που χαίρει γενικότερης αναγνώρισης και εκτίμησης και είχε μπει για τη δράση του στο στόχαστρο της σαπίλας του ντουνιά και των κρατικών μηχανισμών της.

Υπάρχουν επίσης η καταπράσινη σάμος από άποψη φυσικής ομορφιάς, που κοκκινίζει αισθητά από την άποψη της πολιτικής ομορφιάς, των ψαρών η ολόμαυρη ράχη, η λήμνος που είναι κολαστήριο για πολλούς φαντάρους και όσοι λένε πως πέρασαν καλά στη θητεία τους εκεί πρέπει να θεωρηθούν προστατευόμενο είδος. Και λίγο παραδίπλα ο αι-στράτης, μαρτυρικός τόπος εξορίας (είναι κι αυτή μια ελληνική γωνιά) για κομμουνιστές κι απλούς προοδευτικούς ανθρώπους. Κι από τα στρατόπεδα κρατουμένων που είχαν αρνηθεί να αναγνωρίσουν τις αποφάσεις της έκτης και έβδομης ολομέλειας για τον ζαχαριάδη. Εκεί έκαναν εξορία το 36’ ο βάρναλης κι ο γληνός ως βουλευτής του παλλαϊκού μετώπου –και το λέω αυτό για να κάνω παρενθετικά ‘ρεκλάμα’ σε ένα βιβλίο για τις αναμνήσεις του βάρναλη από την εξορία, σε επιμέλεια ηρακλή κακαβάνη, που θα κυκλοφορήσει απ’ τον καστανιώτη μες στους επόμενους μήνες.

Μετά από τα ορεκτικά, που είναι το ήμισυ του παντός, περνάμε στο κυρίως πιάτο με τις μικρές μόσχες, όπως τιτλοφορείται κι ένα βιβλίο-έκπληξη (η οποία μετριάζεται βλέποντας κανείς τη σκοπιά του συγγραφέα) του γνωστού ιστορικού μαρατζίδη από το νέο κύμα της αναθεωρητικής σχολής, που επιχειρεί πχ να δικαιολογήσει στη βάση της «κόκκινης τρομοκρατίας» τη συγκρότηση των ταγμάτων ασφαλείας.

Η πιο μοσχοβίτικη ελληνική γωνιά είναι ίσως ο ηρωικός μανταμάδος στο βορειοανατολικό μέρος της λέσβου, με τα σοβιετικά ποσοστά (λατρεμένο αστικό κλισέ) του κόμματος, που έφτασαν και το 80% των ψήφων (σφυροδρεπανέλια, όπως τα λένε ακόμα και σήμερα κάποιοι ντόπιοι) σε κάποιες αναμετρήσεις. Η πρώτη σπορά έπιασε ρίζες ήδη από το 22’, με τη διαφωτιστική δουλειά των φαντάρων που γυρνούσαν από το μικρασιατικό μέτωπο, για να κορυφωθεί την περίοδο της αντίστασης με το αντάρτικο και το περίφημο ‘go back’ των μυτιληνιών στους άγγλους «σωτήρες». Ο μανταμάδος είχε ανέκαθεν πολλούς εργάτες γης –χωρίς να είναι πάντως ιδιαίτερα φτωχή περιοχή. Η απήχηση του κουκουέ ωστόσο εξηγείται πρωτίστως με ιστορικούς παρά με καθαρά ταξικούς και κοινωνικούς όρους.

Στο μανταμάδο το κόμμα ήταν κάτι σαν παράδοση, διαχρονική αξία που μεταφερόταν από γενιά σε γενιά μαζί με τα ήθη και έθιμα του τόπου. Πολλά νέα παιδιά έμπαιναν από μαθητές στην οργάνωση κι όσοι δε στήριζαν το κόμμα ή δεν αγόραζαν ριζοσπάστη, κυκλοφορούσαν στο δρόμο δαχτυλοδεικτούμενοι. Ενώ λίγο έξω απ’ το χωριό υπάρχει ένας μεγάλος βράχος με τρία κόκκινα γράμματα «κκε» κι ένας άλλος που επαυξάνει «κκε –η αλήθεια», η οποία γράφεται πάντα με κόκκινο –κι ας μοιάζει κάποιες φορές με πλάκες που έπεσαν εξ ουρανού. Αλλά εάν δείχνει κάτι αυτό, δεν είναι η καθυστερημένη πολιτική συνείδηση, όπως περίπου υπονοεί στο βιβλίο του ο μαρατζίδης, αλλά η αγροτική καταγωγή του λαού και ο εντελώς ιδιαίτερος τρόπος δημιουργικής πρόσληψης κάποιων πολιτικών θέσεων και της βαθιάς πεποίθησης πως το δίκιο είναι με το μέρος μας κι η ιστορία θα μας δικαιώσει.

Ο τελευταίος κομμουνιστής δήμαρχος στο μανταμάδο ήταν ο καρατζιτζής, εκπαιδευτικός με μια ανεξάντλητη βιβλιοθήκη, που χαίρει γενικότερης εκτίμησης –τόσο ο ίδιος, όσο κι η βιβλιοθήκη του. Χάσαμε όμως τον καποδιστριακό δήμο το 06’, γιατί βάρυνε η ψήφος των γύρω χωριών, ενώ από το 10’ η λέσβος είναι ένας ενιαίος δήμος, που δεν έχουμε ρεαλιστικές πιθανότητες να το διεκδικήσουμε, παρά τα πολύ καλά ποσοστά που έχουμε και σε άλλες γωνιές του νησιού –πχ σε αγιάσο και καλλονή.

Αν ο μανταμάδος είναι το ηρωικό γαλατικό χωριό με την πατροπαράδοτη πολιτική κατεύθυνση, η ικαρία είναι ολόκληρο γαλατικό νησί, με ιδιαίτερο στιλ και τρόπο λειτουργίας, για να σπάει κάπως η καταθλιπτική μονοτονία του καπιταλιστικού αρχιπελάγους. Πολλά μαγαζιά πχ ανοίγουν το μεσημέρι και λειτουργούν απογευματινές ώρες κυρίως –κάποια εξ αυτών μάλιστα χωρίς να έχουν καν κάποιον στην υποδοχή, οπότε καλείσαι να αυτοεξυπηρετηθείς και να αφήσεις στον πάγκο ό,τι προαιρείσαι.
Μαγαζί μπορείς χωρίς αφεντικά.

Γενικώς οι κάτοικοι είναι τόσο χαλαροί, που ενώ βγάζουν πολύ ωραίο κρασί για παράδειγμα, το καλοκαίρι γίνεται σαν ξίδι από την θερμοκρασία, γιατί προφανώς βρίσκουν πολύ μπελαλίδικους τους ενδεδειγμένους τρόπους αποθήκευσής του. Κι αυτό είναι ίσως το μόνο μελανό σημείο που μπορεί να βρει κανείς στα τοπικά πανηγύρια, που μαζεύουν χιλιάδες κόσμου και αποτελούν το βασικό έσοδο των χωριών, έτσι που είναι απομονωμένα και ξεχασμένα από θεό και ανθρώπους –σε τέτοιο βαθμό, που κάποιοι ντόπιοι, όπως λέει ο μη αστικός μύθος, θεωρούν δικούς τους παραδοσιακούς χορούς, εκτός από το νικαριώτικο, και το τάγκο ή τη σάλσα, που χορεύουν στα πανηγύρια. Άντε λοιπόν να φοβίσεις αυτό το λαό ότι αν έρθουν στα πράγματα οι κομμουνιστές, η χώρα θα είναι καταδικασμένη σε διεθνή απομόνωση και θα γίνει σαν την κούβα.

Οι νικαριώτες γνωρίζουν πολή καλά τα αδιέξοδα των ψευδοδιλημμάτων και των στημένων δίπολων. Έχουν ζήσει από πρώτο χέρι τι εστί η λεγόμενη φυλή των γκρούβαλων, κάτι σαν εναλλακτικοί κάφροι, από τον τζαμπατζή που θα σου πάρει το φαΐ και το ποτό όταν σηκωθείς να χορέψεις στο πανηγύρι, μέχρι κάποιους ασυνείδητους ελεύθερους κατασκηνωτές, που αναγκάστηκαν να τους διώξουν οι ντόπιοι γιατί αποτελούσαν σταθερή πηγή ρύπανσης και βρώμιζαν το ποτάμι τους –αν και προφανώς δεν είναι όλοι έτσι· ούτε είναι τυχαίο που προτιμούν την ικαρία και το χαλαρό της κλίμα.

Πολλές φορές στο πλοίο της γραμμής, οι γκρούβαλοι υποχρεώνονται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνύπαρξη, σαν κοινωνικό πείραμα, με τους τρέντι φλώρους που ταξιδεύουν με το ίδιο πλοίο για μύκονο, γιατί, σαν τον άρη κι αυτοί, δεν έχουν λεφτά να πάνε κάπου αλλού. Έτσι μπορείς να δεις στο κυλικείο πχ έναν προσεγμένο νεαρό στην τρίχα να ανησυχεί μήπως η τυρόπιτα που παρήγγειλε πάρα πολύ λάδι, ενώ ο υπάλληλος με τη σειρά του ανησυχεί μήπως του βουτήξει τίποτα στα μουλωχτά, μόλις γυρίσει την πλάτη του, ο γκρούβαλος που καραδοκεί στη γωνία.

Έχουν ζήσει όμως και τη γλύκα της άλλης πλευράς, με τον πλην λακεδαιμονίων συνασπισμό, από τον αϊβαλιώτη του λαος μέχρι διάφορους αριστερούς της κακιάς ώρας, που διαφημιζόταν περίπου σαν εκείνη την παλιά διαφήμιση ενός ουίσκι: το κουκουέ φεύγει, η ανάπτυξη έρχεται. Τώρα όμως που οι ντόπιοι βίωσαν τα καλούδια της περιβόητης ανάπτυξης και τα δρομολόγια των πλοίων μειώθηκαν ακόμα περισσότερο, είναι πιθανό να αλλάξουν ξανά γνώμη και να αποκατασταθεί στο νησί η κόκκινη (κι εργατική) τάξη πραγμάτων σε αυτές τις εκλογές.

Η οποία δεν υπήρχε πάντα, καθώς οι ντόπιοι στην πλειοψηφία τους ήταν με το βασιλιά. Άρχισαν να αλλάζουν σταδιακά όμως, γιατί εκτίμησαν τους εξόριστους κομμουνιστές, που έφτιαξαν μάλιστα και τους πρώτους δρόμους στο νησί με την προσωπική τους, εθελοντική εργασία. Και οι κομμουνιστές παραμένουν ως και σήμερα καρφί στο μάτι των επιχειρηματιών και μεγαλοξενοδόχων, που θέλουν να κάνουν την ικαρία κάτι σαν εναλλακτική μύκονο, χωρίς ελεύθερες παραλίες, δωρεάν ξαπλώστρες και ομπρέλες κι άλλα τέτοια αναχρονιστικά ήθη και έθιμα.

Πέραν των άλλων, το βόρειο αιγαίο είναι η περιφέρεια στην οποία δίνει ρέστα η αναθεωρητική λεβεντιά του οπορτουνισμού. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά, ήδη από τα χρόνια της διάσπασης, με όσα έγιναν και στην εφημερίδα «εμπρός» οι σύντροφοι της λέσβου και του «αριστερά στη μυτιλήνη». Το ξανάδαν μπροστά τους με το λαοπλάνο αλέξη να ξιφουλκεί ‘go back’ κατά της μέρκελ, την ώρα που ομνύει όρκους πίστης στην εε κι ονειρεύεται νέο σχέδιο μάρσαλ. Το έζησαν από πρώτο χέρι οι νικαριώτες σύντροφοι στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Το επιβεβαίωσαν πρόσφατα και οι σάμιοι, που εξέδωσαν αυτή την ανακοίνωση για συριζαίους υποψήφιους που λένε ότι είναι με το κκε, για να ψαρέψουν ψήφους –όπως με τις.. αθώες σημαίες του κκε στις συγκεντρώσεις του πασοκ της αλλαγής.

Ο σύριζα δεν έβαλε υποψήφια την κυρίτση της ερτ  μόνο ως αριστερό άλλοθι, απλά για να χρυσώσει το χάπι και να μετριάσει τις αντιδράσεις για το βουδούρη και τον κάθε καριπίδη –που τελικά κόπηκε και συνεχίζει με στήριξη ανελ, που και αυτοί δυνάμει σύμμαχοι του σύριζα είναι. Την έβαλε πονηρά σκεπτόμενος λόγω της καταγωγής της από κομμουνιστή πατέρα και της προηγούμενης δράσης της στο παμε, για να εισχωρήσει (θα έγραφα λεηλατήσει, αλλά έχει ψωμιά να φάει ακόμα για να φτάσει το πασοκ) στη δική μας εκλογική βάση κι αυτές τις κόκκινες μόσχες, γιατί ξέρει πως μόνο έτσι έχει ελπίδες να διεκδικήσει (αυτήν ειδικά) την περιφέρεια -ενώ κάτι παρόμοιο προσπαθεί να κάνει και στο δήμο λέσβου. Ως γιαλαντζί αριστεροί γνωρίζουν πολύ καλά πως τα κάστρα αλώνονται ευκολότερα από μέσα, από όσους λένε πως είναι κι αυτοί με το μέρος μας.


Αλλά οι δικές μας μικρές μόσχες έχουν αντέξει σε πολύ δύσκολους καιρούς κι έχουν αναπτύξει γερά αντισώματα, για να υποστείλουν τώρα την κόκκινη σημαία στους επίδοξους γκόμπι της νέας εποχής και να αφήσουν τις κόκκινες νησίδες να βουλιάξουν στο καπιταλιστικό αρχιπέλαγος.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γτ κάνεις πάντα πεντάλεπτες τοποθετήσεις; Δεν πρέπει αν ψηφίσουμε και εμείς για χρονοδιάγραμμα;
Και μια άποψη ικαριώτικου https://www.youtube.com/watch?v=1TQNJwNOqH8

Ανώνυμος είπε...

Καλό το αφιέρωμά σου στις (νησιώτικες) μικρές μας Μόσχες. Ενδιαφέρουσα και η επισήμανση ότι το κράτημα, η αντοχή που δείξαν, έχει να κάνει κυρίως με ιστορικούς λόγους και όχι με την κοινωνικοοικονομική σύνθεση. Αυτό όμως δεν κολλάει με παρατήρηση που έκανες στην προηγούμενη ανάρτηση για Δράμα-Κομοτηνή-Καβάλα, ότι πάνε αυτά πέρασαν. Χρειάζεται λοιπόν πιο βαθιά ματιά στην ιστορία για να δούμε τι φταίει σε μερικές περιπτώσεις και τι μας κράτησε σε άλλες. Όλα καλά λοιπόν με την ανάρτηση για τις μικρές Μόσχες (καλά θα ήταν να συνεχιστεί με ανάλογο αφιέρωμα για τις άλλες, τις στεριανές). Μοναδική παρατήρηση ότι το έναυσμά σου, μου προκάλεσε μια ανακατωσούρα στο στομάχι. Και μόνο το άκουσμα του ονόματος του Μαραντζίδη είναι ικανό να προκαλέσει αυτό το αίσθημα. Πηδώντας πάνω από την αγωνιστική παράδοση της οικογένειάς του, έστησε μαζί με τον Καλύβα και την ομάδα τους, τον χειρότερο βιασμό της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Δεν έκανε απλά αντικομουνισμό (σ’ αυτό είχαν πρωτοπορήσει άλλοι είτε με λογική κονσερβοκουτιού είτε με ανάπτυξη της λαθολογίας), αλλά «δικαίωσε» και τους πιο σεσημασμένους δοσίλογους, παρουσιάζοντάς τους σαν πατριώτες. Φταίμε και μεις φυσικά που χρόνια τώρα αφήσαμε σε κάτι αμερικανοθρεμένους και γαλλοθρεμένους, με υποτροφίες «γνωστών» ιδρυμάτων, «καθηγητές», να βιάζουν την ιστορία μας και να αναδεικνύουν θέματα όπως οι μικρές Μόσχες. Υποτιμήσαμε αυτά τα «μικρά» κομμάτια της ιστορίας μας που έκρυβαν μεγαλείο αγωνιστικών παραδόσεων. Δώσε λοιπόν συνέχεια σε τέτοιες αναρτήσεις, ίσως γίνουν αιτία κάτι να ξεκινήσει.

Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

Τι μου θύμησες τώρα βρε μωρέλι; Μανταμάδος, περίπτερο, 20 Ριζοσπαστες, 5 Βήματα και 3 Νέα! Αυτά είναι!

Partydog

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ ο συριζα για το μονο που μπορει να θεωρηθει κληρονομος ειναι για ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ ΒΑΡΚΙΖΑ. αυτα ναι ειναι δικα σας ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναρχομαρξιστομαοϊκοτιτοϊκοσταλινικός είπε...

Αυτό που, σχεδόν, κάθε ανάρτηση γίνεται ροντέο, έχει καταντήσει πολύ κουραστικό. Ελπίζω να συμμερίζεται την άποψη μου και η Κ.Ε. και να πράξει τα δέοντα.

Ανώνυμος είπε...

Ο μέγας μετρ της οικογενειακής τυμβωρυχίας, Νίκος Σαραντάκος χτύπησε πάλι…

Γράφει όχι για τίποτ’ άλλο, αλλά για να προβάλει την ένδοξη οικογενειακή του ιστορία (παππούς, πατέρας, να δούμε πότε θ’ ανακαλύψει κι άλλους της δυναστείας)…

Τι να σου κάνω που τον αφήνει ο Βασίλης (μήπως επειδή δεν παραλείπει να τον επαινεί για τις "δημοσιογραφικές" του επιδόσεις;) να ξανακάνει εδώ το σουλάτσο του μετά από τη νίλα πούχε υποστεί τον περασμένο Γενάρη όταν είχε εμφανιστεί εδώ προς άγραν ψήφων …

Κομμουνιστές φτύστε τον όπως του πρέπει…

Να δούμε αν θα δημοσιευτεί…

Εξολοθρευτής μεταλλαγμένων τρολλ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Παίδες, δεν θα ανοίξουμε καινούρια σαραντακιάδα σε αυτό το κείμενο. Αν θέλετε να πείτε κάτι σχετικά με το θέμα της ανάρτησης πολύ ευχαρίστως. Άλλα προσωποκεντρικά σχόλια όμως δεν πρόκειται να δημοσιευτούν, να είμαστε εξηγημένοι. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά θέματα, ειδικά τέτοια μέρα με το πένθος για το θάνατο του αγγουράκη.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ζαχαρία, μέχρι πρόσφατα εκεί που τώρα λέει 'πεντάλεπτη τοποθέτηση' πριν έγραφε 'προβοκάτσια'. Μπορεί να θεωρηθεί ως δείγμα ωριμότητας -λέμε τώρα- της κε του μπλοκ. Όσο στενό κι αν είναι πάντως το χρονοδιάγραμμα, πέντε λεπτά είναι το μίνιμουμ που προβλέπεται ή τέλος πάντων που θα 'χε νόημα, δε γίνεται να πέσουμε κάτω απ' αυτό.

Αμετανόητε, θα υπάρξει συνέχεια σε αυτές τις αναρτήσεις, δεν ξέρω ωστόσο πόσα πράγματα θα προλάβουν να είναι έτοιμα πριν τις εκλογές. Ίσως μείνουν εκκρεμότητες για το μετεκλογικό διάστημα.
Δεν κατάλαβα πολύ καλά αυτό που λες ότι είπα 'πάνε αυτά πέρασαν'. Πάντως χρειάζεται όντως βαθύτερη μελέτη για αυτό που λες.

ΝΣ, τα συγχαρητήρια ανήκουν σε μεγάλο βαθμό στη βάση του μπλοκ, φίλους και γνωστούς, που βοήθησαν να γραφτούν κάποια κείμενα ή ακόμα καλύτερα έστειλαν δική τους ανταπόκριση, όπως για παράδειγμα αυτή για την ήπειρο.
Προφανώς και δεν αγνοώ την ιστορία του go back, δε θεωρώ όμως ότι η ιστορική κληρονομιά κρίνεται με όρους ιδιοκτησίας, αν δε δικαιολογείται και στο σήμερα. Ωραίες είναι οι συχνές αναφορές στο εαμ (πάντα χωρίς το δεκέμβρη, βεβαίως-βεβαίως), δε βλέπω ωστόσο πού κολλάει με αυτά ο σημερινός (κι ο χτεσινός δηλ) σύριζα.

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορούν να συγκρηθούν βέβαια με Μανταμάδο και Ικαρία, αλλά το 28% και πρώτη θέση για το ΚΚΕ στη Σκόπελο και το 40άρι των Φούρνων δεν είναι αμελητέα (εκλογές Μάης 2012. Εκτός βέβαια αν τους Φούρνους τους βάζεις μαζί με την Ικαρία (λογικό) και τη Σκόπελο έχεις σκοπό να τη συμπεριλάβεις στη Θεσσαλία (ακόμη πιο λογικό)
Κατά τα άλλα ωραίο το κείμενο, αν μπορείς μην αφήσεις τη συζήτηση, σε αυτό και όλα τα παρόμοια, να ξεφύγει.

Ιάκωβος Δανιηλίδης

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ιάκωβε, αγνοούσα τη σκόπελο, αλλά θα δω τι μπορεί να γίνει. Κάποιες περιοχές μπορεί να πάνε για μετά τις εκλογές ή και για την επόμενη τετραετία. Για το άλλο που λες, θα προσπαθήσω κι εγώ, κατά δύναμιν.

ΝΣ, ο δεκέμβρης δεν αποσιωπάται -πώς θα μπορούσε άραγε;- αλλά για τους περισσότερους αναθεωρητές, (ανα)θεωρείται τραγικό λάθος. Τι καλά που θα 'μασταν, αν είχαμε την ίδια πορεία με τους ιταλούς, αυτό είναι το βασικό πνεύμα που έχω αποκομίσει διαβάζοντάς τους. Κι όλοι είδαμε πώς τα πρόκοψε το ιταλικό κκ με την ταξική πάλη.

Περίεργο θα ήταν κατά τη γνώμη μου να χαρακτηρίσουμε οτιδήποτε άλλο εκτός από ταξική πάλη τον αγώνα του δσε. Πώς να τον πούμε δηλ, έξαρση της βίας -όπως λένε κάποιοι ιστορικοί για το δεκέμβρη;
Δεν ξέρω ποιες είναι οι πηγές σου από τα 80'ς, εγώ πάντως δε βλέπω να υπάρχει άλλη αντιμετώπιση στην τρίχρονη εποποιία του δσε πχ, που γράφτηκε μετά το 15ο συνέδριο και μάλιστα, σε μεγάλο βαθμό, από τον πετρόπουλο, αν δεν κάνω λάθος.

Ανώνυμος είπε...

Ρε Σφυροδρέπανε, τι «οπτική» νάχει ο Σαραντάκος για το ΔΣΕ; Αυτός τη μοναδική οπτική που μπορεί νάχει, είναι η «οπτική» της ΕΕ που σε βάρος μας τον ταΐζει χρόνια τώρα: κομμουνισμός ίσον φασισμός και αντίστροφα. Δες επί τη ευκαιρία και αφιέρωμά του, δήθεν για να τον «τιμήσει», στο Γιάννη Ρίτσο και θα καταλάβεις: άφησε όλονε τον αντικομμουνιστικό συρφετό με τον οποίο συναγελάζεται στο μπλογκ του να βγάζει με χυδαίο τρόπο (ακόμα και ντοκιμαντέρ του Μπι-Μπι-Σί «φιλοξένησε») το Ρίτσο υπεύθυνο για τα… γκουλάγκ, ενώ το «κερασάκι στην τούρτα» του κουτσομπολιού που αποτέλεσε το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης στην «τιμητική» του Ρίτσου ανάρτηση του Σαραντάκου, ήτανε μια «μειξοπάρθενη» «κυρία» που μέσα από μιαν ακατάσχετη λογοδιάρροια παρουσίαζε το Ρίτσο, υπό τους επαίνους βέβαια του Σαραντάκου, περίπου σαν… πορνόγερο!

Περιμένεις από τύπους του φυράματος του Σαραντάκου να καταλάβουν τι εστί ΔΣΕ και ταξική πάλη («καλή» η μ@@@@ία του Σαραντάκου για τους αγρότες στο ΔΣΕ, μέχρι και τον Εμφύλιο στη Ρωσία το 1917–1921 θάβγαζε «αγροτική εξέγερση»…); Αυτός έμμισθος προπαγανδιστής της ΕΕ είναι με στολή, για να μην πω κουκούλα, ΣΥΡΙΖΑ…

Απορώ γιατί επιμένεις να ασχολείσαι μαζί του…

Ερυθρός

Αναρχομαρξιστομαοϊκοτιτοϊκοσταλινικός είπε...

Άσχετο με την ανάρτηση αλλά αν δεν το πω θα σκάσω. Αυτή η αβάντα, από όλες τις πάντες, στο Μαρινάκη (Μώραλη), είναι σκανδαλώδης και εμετική και το χειρότερο δεν είναι πως πιθανότατα θα τον βγάλουνε με τα τσαρούχια. Το χειρότερο είναι πως δεν έχουνε καταλάβει τι δύναμη του δίνουν να κάνει κουμάντο στη δημόσια περιουσία. Πονάνε τα μυαλά μας ρε

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ερυθρέ, το τελευταίο που θα με ενδιέφερε, ειδικά σε μια τέτοια ανάρτηση, θα ήταν να ασχοληθώ προσωπικά με το σαραντάκο -άλλο θέμα αν και πότε κρίνω σκόπιμο να απαντήσω σε κάποια από όσα λέει. Θα παρακαλούσα λοιπόν κι εσένα να εφαρμόσεις τη δική σου συμβουλή στο τέλος και να μη στρέψουμε τη συζήτηση γύρω από το πρόσωπο του ΝΣ. Εφόσον πάρει τέτοια τροπή η συζήτηση, θα αναγκαστώ να τη σταματήσω.
Δεν έχω προσωπική άποψη για την ανάρτηση με το ρίτσο και αυτά που σημειώνεις. Αν και ενδιαφέροντα, μου φαίνεται πιο λογικό πάντως να τα αφήσεις εκεί, στα σχόλια της ανάρτησης ως απάντηση-κριτική.

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα σχολιασω για τον δεκεμβρη και τον ΔΣΕ γιατι σεβομαι την ανα ρτηση και το ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ