Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη

Αναδημοσίευση από Ατέχνως

Ich bin ein Berliner
, έλεγε κάποτε πονόψυχα ο Κένεντι μπροστά στο τείχος του Βερολίνου, κρατώντας με κόπο τα κροκοδείλια δάκρυά του γι’ «αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σχιστεί».

Αν και η δική του υποκρισία δεν έπιανε μία μπρος στους σύγχρονους αστούς πολιτικούς και την άφατη στενοχώρια τους για τη διαίρεση «αυτής της κοινωνίας που σε τάξεις έχει σχιστεί». Πολιτικούς εθνικής εμβέλειας, που υπερβαίνουν τα στενά, ταξικά τείχη και γίνονται, ανάλογα με τις ανάγκες της περίστασης, ένας από εμάς, απλοί καθημερινοί άνθρωποι ή «Charlie» -για να μην ξεχνιόμαστε- και στο τσακίρ κέφι εργάτες και μεταλλωρύχοι από τις Σκουριές. Καλή ώρα σαν τον μπαρουτοκαπνισμένο προλετάριο της φωτογραφίας, που δούλευε, λέει, από τα 18 του. Κάθε βουλευτής που σέβεται την παράδοση του τόπου του, έχει να διηγηθεί για τον εαυτό του ένα παρόμοιο σαξές στόρι αυτοδημιούργητου, για να τονίζει πόσο λαϊκός και καπάτσος ταυτόχρονα είναι.


Τον φαντάζεσαι λοιπόν να φωνάζει μαζί με άλλους… «συναδέλφους» του «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και πίσω του να έχει μουσική υπόκρουση το «πάγωσε η τσιμινιέρα» και το «μη βροντοχτυπάς τις χάντρες (η Βουλή κάνει τους άντρες, ρωτήστε και το Σαμαρά που είναι της αντρικής σχολής)». Να καταγγέλλει στις κάμερες την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και την αυθαιρεσία των ΜΑΤ –που επέλεξαν πάντως, όλως τυχαίως, να χτυπήσουν την αντισυγκέντρωση. Να οργανώνει την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και το ταξικό ραντεβού της Πρωτομαγιάς.

Ποιον; Αυτόν που τσίριζε για το εμπορικό κέντρο της Αθήνας, ότι μαραζώνει από τις συνεχείς διαδηλώσεις, και γι’ αυτό δεν μπορούν να σταυρώσουν πελάτη οι μαγαζάτορες. Αυτόν που είχε αλλεργία σε κάθε εργατική διεκδίκηση. Και τους φιλελέδες ομοίους του, που φρίττουν μόλις ακούνε το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» να απειλεί, έστω και φραστικά, τα δικά τους ιερά και όσια, το νόμο του κέρδους και της απαραβίαστης, καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Αυτόν που δεν ήταν ποτέ στους δρόμους, γιατί είχε πιάσει στασίδι στα κανάλια. Τα οποία βρήκαν, όλως τυχαίως και αυτά, μπόλικο χρόνο για την εκτενή κάλυψη του θέματος· όσο δεν είχαν αφιερώσει ποτέ για καμία απεργία ή πχ για τον αγώνα των ηρωικών χαλυβουργών –όπου και πάλι, έδιναν τον πρώτο και τελευταίο τηλεοπτικό λόγο στη γνωστή, υστερική απεργοσπάστρια.
Ποιος θα τολμήσει λοιπόν να αμφισβητήσει μετά από αυτά, τις ευαισθησίες τους και τα φιλεργατικά τους αισθήματα; Μπόμπολας και εργατιά, ενωμένοι, μια γροθιά. Γροθιά στο κατεστημένο και τα μεγάλα συμφέροντα που χτυπάνε το Σταύρο Θεοδωράκη –άσχετο, αλλά ο Ποτάμης κολλάει παντού.

Κι αν όλα αυτά δεν είναι παρά μια τρολιά της κακιάς ώρας, που κακώς της δίνουμε περισσότερη σημασία απ’ όση έχει –και μάλιστα όταν εμπλέκεται ένα από τα πλέον έμπειρα τρολ της ελληνικής βουλής, που τρέφεται από τέτοιες στιγμές, για να παραμένει στη δημοσιότητα; Μήπως πρέπει να τους πληρώσουμε και εμείς με το ίδιο νόμισμα; Πόλεμος στον πόλεμο και τρολάρισμα στις τρολιές των κυρίαρχων; Να γράφουμε πχ στο διαδίκτυο «Θέλω να ψωνίσω και με εμποδίζει ο διαδηλωτής Άδωνις. Διαδώστε». Να γκρινιάζουμε για το μποτιλιάρισμα που προκλήθηκε στο κέντρο της πρωτεύουσας από μια θορυβώδη μειοψηφία. Ή να (αν)αρχίσουμε τα οπαδικά-αναρχικά συνθήματα για «πτηνά με κράνη» που.. «τι να καταλάβουνε από λευτεριά;». Είναι κι αυτή μια κάποια λύσις…

Μακάρι βέβαια να ήταν τόσο απλό το πρόβλημα, που να συμπυκνωνόταν σε αυτό το σχετικά ακίνδυνο κομμάτι. Το βασικό πρόβλημα όμως, και το νέο, επικίνδυνο, ποιοτικό στοιχείο, που προκύπτει από την υπόθεση, είναι πως αντί να αγωνιστούν οι εργάτες να κάνουν νόμο το δικό τους δίκιο, παλεύουν κάτω από ξένες σημαίες. Και δεν εννοώ μόνο τη συνύπαρξή τους με το φαιδρό, κρανοφόρο, κεκράκτη τηλεπωλητή –που κι αυτή από μόνη της, θα έπρεπε να τους υποψιάσει και να τους προβληματίσει για το αν βαδίζουν στο σωστό δρόμο. Ούτε και τις ροζ αυταπάτες μιας άλλης μερίδας της τάξης μας για φιλολαϊκές ομελέτες, χωρίς να σπάσουν αυγά, ή για τον πραγματικό ρόλο του αστικού κράτους, που είναι σε κάθε περίπτωση, παντού και πάντα, εναντίον μας, όποια και αν είναι η μορφή διαχείρισής του.

Το πιο προβληματικό είναι πως βλέπουμε εργάτες με πλήρως αλλοτριωμένη συνείδηση, σε βαθμό που να ταυτίζουν τα δικά τους συμφέροντα με αυτά της εργοδότριας εταιρίας και να παλεύουν να τα προασπίσουν πάση θυσία. Ακόμα κι αν οι Σκουριές γίνουν τελικά κρανίου τόπος από τη… ζωοφόρο επένδυση, και μείνουν να χτυπάν τα κράνη τους στον τοίχο και τα ταξικά τείχη, που ποτέ δεν πέφτουν μόνα τους, σε αυτή την εκ-μεταλλευτική κοινωνία. Κι αν δεν ήταν τόσο τραγικό ως γεγονός, θα μπορούσε συνειρμικά να θυμίζει εκείνη την κωμική σκηνή από τον Αστερίξ (στις δάφνες του Καίσαρα), όπου προσπαθεί να πουληθεί σε ένα σκλαβοπάζαρο, για να βρει τρόπο να εισχωρήσει στο παλάτι. Και σε ένα σημείο λέει: δεν πάμε πουθενά! Κι αν χρειαστεί, θα παλέψουμε για τη σκλαβιά μας…

9 σχόλια:

faros είπε...

Γεωργιάδης, Βορίδης, Γιακουμάτος, Πιπιλή, Λαφαζάνης, Στρατούλης, Στάθης, Λαζόπουλος ...

Ουκ έστιν αριθμός από τρολλς !

Χαμός γίνεται !

Από που να ... πρωτοφυλαχτείς !

Κοκκινομετεριζιώτης είπε...

Ο κανιβαλισμός των οποίων έχουν υποστεί οι μεταλλωρύχοι της Χαλκιδικής από όλο το σκυλολόι ψευτοαριστεράς και ψευτοαναρχίας τις τελευταίες μέρες είναι σχεδόν σοκαριστικό. Αποκαλούνται συλλήβδην τσιράκια του Μπόμπολα, πουλημένοι, αλλοτριωμένοι, ζώα που γουστάρουνε καρκίνο για τα παιδιά τους με αντάλλαγμα να μη χάσουνε το μεροκάματο, πραιτωριανοί κλπ.

ΑκροβοπουλοΜπογιόπουλοι - από τη συχνότητα του Χατζηνικολάου, πιτσιρίκοι, χατζηστεφάνηδες - οπαδοί της "αντιφασιστικής εξέγερσης στην Ουκρανία" (δηλαδή της ρώσικης κατοχής), άνεμοι αντίστασης, πυρηνάκια της φωτιάς, συριζαίοι συγκυβερνήτες των ανέλ και υπερασπιστές της νομιμότητας των ναζί, όλος αυτός ο "υπέροχος" κόσμος που οδηγεί το λαό στην πείνα και τη χώρα στην καταστροφή και στο να βλέπει τους νεοναζήδες Ρωσίας και Κίνας ως "προοδευτική απάντηση" στη "νεοφιλελέ Ευρώπη", βρήκαν τους εχθρούς τους σε ένα από πιο σκληρά εργαζόμενα και συγκεντρωμένα τμήματα της εργατικής τάξης.

Το ακόμη πιο σοκαριστικό είναι ότι κανείς απ' αυτούς τους "ινστρούχτορες" δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει: καλά, πώς ένα σώμα εκατοντάδων - χιλιάδων μεταλλωρύχων έγιναν ΣΥΛΛΗΒΔΗΝ "δούλοι του κεφάλαιου"; Μέσα στους μεταλλωρύχους δεν υπάρχει αριστερά, κέντρο, δεξιά; Παρατάξεις; Εσωτερικές πολιτικές γραμμές; Γιατί ξαφνικά, ενώ όλο αυτό το τάχαμ "αντικαπιταλιστικό" - "κινηματικό" σύμφυρμα αποθεώνει κάθε υποτιθέμενη "κινητοποίηση" - σφραγίδα, ακόμη κι αν οι εργαζόμενοι του κλάδου ο οποίος "κινητοποιείται" δεν ακολουθούν, βρήκαν να βγάλουν όλη τη χολή τους πάνω σε ένα προλεταριακό απόσπασμα το οποίο κινητοποιείται σε τεράστιους αριθμούς και έχει πρωτοφανές πάθος (σε αντίθεση π.χ. με τις "εργατικές" πορείες του ΠΑΜΕ, όπου ο κόσμος - στην πλειοψηφία τους κνίτες, συνταξιούχοι και κομματικά μέλη - περπατάει και φωνάζει με "πάθος" που θυμίζει τους νεκροζώντανους στο δράκουλα των εξαρχείων).

Αυτό που είναι να σε τρελλαίνει είναι ότι οι εργάτες δεν κατηγορούνται π.χ. ότι ανέχτηκαν απολύσεις συναδέλφων τους ή ότι έκαναν κάποια βρωμιά προς όφελος του αφεντικού τους ή π.χ. ότι έριξαν τα μεροκάματα στον κλάδο των ορυχείων. Το στοιχείο που τους "κολαφίζει" στα μάτια του σκυλολογιού είναι ότι τολμούν να μην αποδέχονται την "οικολογική" ρητορεία του "κινήματος" ΣΥΡΙΖΑ και ακροδεξιάς. Δηλ. ότι λένε πως δεν συμφωνούν ότι η επένδυση θα καταστρέψει το περιβάλλον και τονίζουν ότι οι περιβαλλοντικές μελέτες τους έχουν πείσει πως δεν υπάρχει κίνδυνος για τους ίδιους και τα παιδιά τους. (συνεχίζεται)

Κοκκινομετεριζιώτης είπε...

Με δυο λόγια, αντιστέκονται στο εντελώς αντιμαρξιστικό και μεταμοντέρνο αφήγημα που ενώνει συρίζα, αναρχισμό και κατά βάθος και τους καθ' αυτό κνίτες (πιο καλυμμένα τους τελευταίους):

Κάθε καπιταλιστική επένδυση και παραγωγική διαδικασία είναι εξ ορισμού αρνητική, εγκληματική, καρκινογόνα και πρέπει να πολεμηθεί. Ζήτω ο Μεσαίωνας, η επιστροφή στη μικρή παραγωγή, στο περβόλι, κάτω η σύγχρονη τεχνολογία και παραγωγή γιατί είναι καπιταλιστική.

Αυτό αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι το αντιγκόλντ κίνημα ποτέ δεν έχει βγει ώριμα, ήρεμα και με πνεύμα ενότητας του λαού να εξηγήσει επιστημονικά γιατί η επένδυση είναι δολοφονική. Να διοργανώσει συζητήσεις και με τους οπαδούς της αντίπαλης άποψης, να πείσει, να κερδίσει τους εργάτες. Τη βαθιά αυτή αλήθεια την αποκαλύπτουν τα πανό των αναρχικών, που καμιά φορά τους ξεφεύγει καμιά αλήθεια: ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ.

Είναι δυνατόν ποτέ εργάτες, περήφανοι άνθρωποι, που σαν κλάδος έχουν δώσει ταξικές μάχες με το Μποδοσάκη επί παλιάς δεξιάς, που κάνουν μια από τις πιο σκληρές δουλειές και περιμένουν από κει να ζήσουν τον τόπο και τα παιδιά τους, να υποταχτούν στη νεολουδήτικη ιδεοληψία μιας δράκας αναρχοφασιστών, υπό τη ιδεολογική καθοδήγηση των κνιτών του ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκονται σε συμμαχία με τους τουριστοκαπιταλιστές της Ιερισσού;

Τότε θα ήταν πραγματικά ανάξιοι να αποκαλούνται προλετάριοι. Η στάση και η γραμμή τους, η υπεράσπιση της δουλειάς τους και του μέλλοντος του τόπου τους από τους νεολουδήτες τραμπούκους, που έχουνε το θράσος να κοπανάνε, να τρομοκρατούνε με σφεντόνες και μπουλόνια και να βρίζουνε κι από πάνω, είναι δείγμα ταξικού θάρρους, τιμής, αξιοπρέπειας (πραγματικής, όχι βαρουφάκειας).

Να νικήσουν λοιπόν, να σώσουν τις δουλειές τους, να προστατευτεί το περιβάλλον με έλεγχο και από τους εργάτες και από το κράτος και από την τοπική κοινωνία, κι από κει και πέρα ταξική μάχη μέσα στο εργοστάσιο - ορυχείο - εργοτάξιο για συνθήκες δουλειάς, μισθούς, πάλη ενάντια σε ρουφιάνους και αφεντικό. Αυτή είναι η πατριωτική, δημοκρατική, αριστερή και κομμουνιστική γραμμή.

Τα άλλα είναι βαρβαρότητα οπαδών της COSCO, που την ίδια ώρα που βρίζουν και χτυπούν τους εργάτες, "ερεθίζονται" να βλέπουνε το Λαφαζάνη να σκύβει σα γκρέμλιν από χαρά όταν προσγειώνεται στη Μόσχα, μαζί με τα κνιτοειδή Τσίπρα και Βαλαβάνη. "Μάγκας" ενάντια στους εργάτες, γλείφτης και υποταχτικός στον φασίστα με τις 20.000 πυρηνικές κεφαλές και στους Κινέζους βασανιστές του προλεταριάτου...

Ανώνυμος είπε...

Βαζεις ενα πολυ σοβαρο ζητημα που πραγματικα προκαλει θλιψη να βλεπεις Εργατες να μπαινουνε κατω απο την σημαια του Κεφαλαιου στηριζοντας τα συμφεροντα του με την αυταπατη οτι θα παρουνε ενα κοκαλο να χορτασουνε την πεινα τους. Εχει φροντισει η Αστικη ταξη για δεκαετιες με τους μηχανισμους της ολων των αποχρωσεων να φτιαξει αυτην την κατασταση.Καταλυτικο ρολο σε ολα αυτα παιζουνε και οι αυταπατες οτι μεσα στον καπιταλισμο μπορει με καλυτερη διαχειρηση να υπαρξει βελτιωση της ζωης μας. Το δικο μας χρεος ειναι να κρατησουμε την Σπιθα αναμενη παλευοντας μεσα απο το ΠΑΜΕ ωστε να βοηθησουμε τον καθε εργατη να καταλαβει το συμφερον του που βρισκεται στον αγωνα Ταξη απεναντι σε Ταξη με στοχο η Εργατικη Ταξη με τους Συμμαχους της να παρει τα μεσα παραγωγης στα χερια της.Και στο Πολιτικο επιπεδο να εχουμε ενα ΚΚΕ που θα ειναι Κομμα για καθε καιρο με Ιδεολογικη Καθαροτητα σαν απαραβατο ορο και παντα μακρια απο οποιαδηποτε κυβερνηση οποιο ονομα και αν εχει την στιγμη που οι Καπιταλιστες ειναι στην εξουσια. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

θα συμφωνησω οτι προκειται περι παρωνυχιδος αλλα
η ταινία child44 που παιζεται στους κινηματογραφους αυτή τη βδομαδα πραγματευεται την ιστορια του Α. Τσικατιλο μανιακου δολοφονου που εικαζεται ότι τα θυματα του ξεπερασαν τα 50. Στην ταινια η υποθεση ξετυλιγεται το 1953 και η σκια των ‘εγκληματων’ του Σταλιν κυριαρχει στο πρωτο της μερος. Αναφορες στο λιμο της ουκρανιας στον απειθαρχο κοκκινο στρατο, σε εκτελεσεις βασανιστηρια κλπ. Το γελοιο της υποθεσης είναι ότι ο Τσικατιλο που γεννηθηκε το 1936 έδρασε μεταξυ του 1978 και 1990 συνελληφθη το 1992 και εκτελεστηκε το 1994. Αλλα και στην περιπτωση του εφταιγε ο Σταλιν

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μέχρι κι ο Γλειψινικολάου τον ειρωνευόταν χτες το πρωί, στον 97.8FM, με ειρωνικό υπομειδίαμα: "Κύριε Γεωργιάδη, έχετε ξαναπάει σε εργατική διαδήλωση;"!!!
Βέβαια, μην πάει το μυαλό σας σε κάποιο σκίρτημα της δημοσιογραφικής συνείδησης του "σικάτου" - πιο γήινοι ήταν οι λόγοι: Ο Μπόμπολας είναι επαγγελματικός αντίζηλος του στα μίντια.
Οι "Σκουριές", όπως και η "Κερατέα" πρόπερσι, και το "Γραμματικό" κ.α. είναι η πιστή εικόνα της ελληνικής κοινωνίας, όπου η "Χαλυβουργίες" μοιάζουν ....ανορθογραφίες!!....
Διαμάχες συμφερόντων, ιδίως μεγάλο κεφάλαιο vs. μικρό κεφάλαιο, μικροϊδιοκτήτες κλπ., είναι το στάνταρ ελληνικό μεταπολιτευτικό μοτίβο.
Και η εργατική τάξη, να σέρνεται πίσω από κάποιον από δαύτους, πάσχοντας από ολοκληρωτικό ταξικό vertigo, ήγουν ταξική συνείδηση 0 (μηδέν) ολοστρόγγυλο.
Η χαρά του κεφαλαιοκράτη και του οπορτουνιστή!
Κανένας δεν έχει δίκηο στις Σκουριές, στην "μεγάλη εικόνα". Ο "Eldorando"ς με κάθε "εργατική διαδήλωση" για "Το Μεταλλείο" και την "Ανάπτυξη" γλυτώνει εκατονταπλάσια έξοδα για περιβαλλοντική προστασία/αποκατάσταση ενώ πιέζει το Κράτος για περισσότερη πριμοδότηση. Οι "κάτοικοι", από την άλλη, λένε "περιβάλλον" και άλλα δακρύβρεκτα, αλλά το μυαλό τους είναι στα οικόπεδα, που χάνουν την αξία τους. (Κούνια, που τους κούναγε, θα μου πείτε, πάνε αυτά, που ξέρανε, αλλά άντε να το καταλάβουν). Τραβάτε όμως να δείτε πως κατάντησαν την ανατολική Αττική όλοι αυτοί, που το '74 φώναζαν "όχι Αεροδρόμιο στα Μεσόγεια". Το δάσος των Σκουριών, αν γλυτώσει από το κυάνιο της Hellas Gold, θα τώβρει αρχικά από τους μικρούς καταπατητές/εργολάβους και σε δεύτερο (πολύ σύντομο) χρόνο θα περιέλθει πάλι στους Μπομπολαίους ακολουθώντας τη μοίρα του Porto - Carras. Οι "μικρομεσαίοι" και οι μικροαστοί/αγρότες στην Ελλάδα αποδείχτηκαν λαγοί του μεγάλου κεφαλαίου και αρχιμάστορες της προλεταριοποίησης του ...εαυτού τους! Και, βέβαια, τους "φταίει το ...ΚΚΕ"!

----------
Θα το δούμε πολλές φορές να παίζεται αυτό το έργο, προϊούσης της Κρίσης. Κάθε τόσο θα σκάει κάποιος αετονύχης απατεώνας "επενδυτής" ξεμυαλίζοντας τους εξαθλιωμένους, που θα τον βλέπουν σαν από μηχανής θεό στο αδιέξοδό τους, η τοπική κοινωνία θα πέφτει σε έναν μεταβατικό τοπικό εμφύλιο πόλεμο, όπου η ΟΑΚΚΕ θα σκούζει για τους ρωσόδουλους, που φρενάρουν την ....ανάπτυξη του Μπόμπολα, δηλ. των δυνάμεων παραγωγής, και άρα του κομμουνισμού(!), η νεολαία του τΣύριζα θα διαδηλώνει με τους κουκουλοφόρους του Soros, οι παπαγάλοι ("Στάθης", Λαζόπουλος και ΛΔΔ) μαζί με Ανταρσυοσεκίτες θα διαπιστώνουν άλλη μια "δεξιά στροφή του ΚΚΕ", ο βαθύς κυβερνητικός τΣύριζα θα παίζει και στα δύο ταμπλώ (win-win) και στο τέλος θα κερδίζουν οι ...κεφαλαιοκράτες!

-------------
Θα προσέξατε, επίσης, ότι, λάου-λάου, το σύστημα τα φροντίζει τα παιδιά του: Χρυσή Αυγή, κουκουλοφόροι, 17ν, όλα τα μωρά στην πίστα...

-------------

Είναι όλα τόσο προβλέψιμα, που θάμαστε ανεκδιήγητοι αν δεν τους ταπώσουμε. Ολους μαζί!
Αλλά λόγω Κρίσης, είναι κι επικίνδυνα.
ΚΚΕ-δες, τα μάτια σας δεκατέσσαρα!

Ανώνυμος είπε...

Ρε Κοκκινομετεριζιώτη, έγραψες τόσο μεγάλο κείμενο, μόνο για να τρολάρεις; Xαρά στο κουράγιο σου!

Κώστας

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Σεχταρ

Ποια πιστευεις οτι ειναι η ενδεδειγμενη σταση στο θεμα των Σκουριων τοτε?

Ανώνυμος είπε...

Αν,λέω αν,αύριο η εταιρία αφήσει απλήρωτους τους εργάτες κι αυτοί αποφασίσους να παλέψουν μέχρις εσχάτων για το ψωμί τους,λέω αν...Τότε:
Θα συμπαρίσταται την πέμτη μέρα της απεργίας το γνωστό πρόσωπο;
Τη δέκατη μέρα του αγώνα, θα έχουν διαθέσιμα πούλμαν για να τους ξαναδούμε να κατεβαίνουν έτσι μαζικά,ενωμένοι, όμορφοι,με μια αίσθηση ανωτερότητας στο βλέμμα;
Την τρίτη εβδομάδα της απεργίας,πώς θα απαντήσουν στο δικαίωμα των απεργοσπαστών στην εργασία;!
Πώς θα τους φανεί που ο συνεπέστερος συμπαραστάτης για την καταβολή των δεδουλευμένων τους, θα είναι αυτό το... εξωτικό ΠΑΜΕ που δε μασάει τα λόγια του,που είναι ενάντια στις καπιτα-ληστρικές επενδύσεις, που έχει μονη σημαία την ταξική ενότητα και την πάλη των εργατων;
Ινδιάνα