Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Αταξίες

Η ταξική πάλη ασφαλώς δεν είναι ανακάλυψη των μαρξιστών ή του Μαρξ. Αυτός το "μόνο" που έκανε ήταν να την οδηγήσει θεωρητικά ως τις τελικές πρακτικές της συνέπειες: τη δικτατορία του προλεταριάτου (η λέξη που δε λες). Την ύπαρξή της λοιπόν τη δέχονται (θεωρητικά -δηλ στα λόγια, αλλά ούτε καν αυτό εσχάτως) και αστοί αναλυτές. Ή μάλλον τη δέχονταν, μέχρι που εδραιώθηκε η κυριαρχία της τάξης τους, κι έπαψε να τους είναι χρήσιμη, οπότε έπεσε στο πυρ το εξώτερον (κι ας μην έχουμε θεωρητικά -δηλ υποτίθεται- Ιερά Εξέταση στις μέρες μας). Έκτοτε οι αστοί κηρύσσουν το τέλος της ιστορίας, δηλ της ταξικής πάλης που τη δημιουργεί. Κι απορρίπτουν με εντυπωσιακή εμμονή και μονομέρεια κάθε ταξική αναφορά, ακόμα και την ταξική συγκρότηση της κοινωνίας (γίνεται απλά λόγος για μερικές ανισότητες, που παρουσιάζονται σχεδόν ως ατύχημα ή παράπλευρη απώλεια-παρενέργεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, χωρίς σχέση αιτίου-αιτιατού. Ενώ ακόμα και κάποιες "αντι-συστημικές αναφορές στη "νέα τάξη πραγμάτων" -που είναι φράση του Μπους αν δεν απατώμαι, την παρουσιάζουν ως κάτι κρυφό και σκοτεινό, που 'ναι καρπός συνωμοτικών σχεδίων ή μια λέσχη ισχυρών, χωρίς ταξικό περιεχόμενο -αν και τάξη).
Αυτά τα σχήματα θεωρούνται παρωχημένα, όπως άλλωστε κι η ταξική πάλη.

Το παραδέχτηκε εξάλλου κι η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Που προτάσσει ως σημαντικά κι επίκαιρα τα δικά της έξι δέλτα:
-Δραχμή; -Μπα... -Διαλεκτική; -Όχι... ΔΣΕ; -Ούτε... -Διεργασίες στο αστικό πολιτικό σκηνικό; -Μμ, ίσως... -Διαδήλωση; -Τσ, τσ, τσ, τρε μπανάλ... -Δικτατορία του προλεταριάτου; -Πώς είπατε;
Και τα δικά της προσωπικά, τηλεοπτικά (δημοσιογραφικά, δικηγορίστικα) σόου στα κάγκελα της ΕΡΤ, μπροστά στις κάμερες, όπου γεννήθηκε-ατσαλώθηκε το πολιτικό ειδύλλιο με τη Ραχήλ.

Πάλι καλά βέβαια που τα είπε αυτά τώρα, μετά το διαδικτυακό της ξεκατίνιασμα με προβεβλημένα στελέχη-αριστεροχωριανούς, κι όχι πριν που έφτιαχναν-ζύμωναν την επιτροπή λογιστικού ελέγχου για το χρέος, γιατί θα στενοχωρούσε-κακοκάρδιζε (ομπίντα) πολύ το αριστεροχώρι, που την έβλεπε τότε σαν Πασιονάρια-ηγέτιδα του no pasara(n) στο αντιμνημονιακό μέτωπο.

Η αταξική αποβλάκωση κι η αποθέωση του προσωπικού παράγοντα επεκτείνεται και στα πιο απλά ζητήματα, όπου η ουσία σκεπάζεται από τόνους εντυπώσεων, παραπολιτικών σχολίων, δηλώσεων κι υπερβολών, γενικά δευτερευόντων σημείων. Έτσι πχ στην ορκωμοσία του Τραμπ μένει επιδεικτικά στο απυρόβλητο η ταξική ουσία της πολιτικής και της κυβέρνησης του νέου προέδρου, που επιλέγει για το Υπουργείο Οικονομικών ένα παλιό στέλεχος της Γκόλντμαν Σακς, κι εξακολουθεί να υπηρετεί με συνέπεια τα ίδια ταξικά συμφέροντα.

Στο σκοτάδι μένει κι η ουσία της διαφοροποίησης που σηματοδοτεί η αλλαγή φρουράς στο Λευκό Οίκο, οι ενδοαστικές αντιθέσεις μερίδων της άρχουσας τάξης στις ΗΠΑ και το εναλλακτικό σχέδιο που φαίνεται να προωθεί ο Τραμπ με την ακύρωση κάποιων διεθνών εμπορικών συμφωνιών και τη στροφή στον προστατευτισμό, για την αποτελεσματικότερη ενίσχυση του αμερικάνικου κεφαλαίου, στα πλαίσια του ανταγωνισμού του πχ με τον ανερχόμενο κινέζικο καπιταλισμό.

Το ίδιο "αταξικό" σχήμα έχει κινηματικές προεκτάσεις, σχετικές με τις μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του Τραμπ, το τελευταίο διάστημα. Αν αυτή η αυθόρμητη αντίδραση εγκλωβιστεί στο ποσοτικό (πχ είμαστε το 99%) ή το προσωπικό (με το αντι-Τραμπ μέτωπο, που θυμίζει πολύ τη δουλειά του ΣΕΚ με τα απαγορευτικά σηματάκια πχ για τη χούντα του Καραμανλή) στοιχείο, και δεν αρθρώνει ταξικό πολιτικό λόγο, είναι καταδικασμένη να βουλιάζει σε ρηχά νερά και αδιέξοδα, δείχνοντας πρωτίστως την ισχυρή επίδραση που της ασκεί η αταξική θεώρηση της αστικής τάξης. Κι αυτός είναι ο ορισμός του οπορτουνισμού: η επιρροή της αστικής τάξης στο εργατικό, λαϊκό κίνημα.

Αυτό που μένει να δίνει τον τόνο, εκφράζοντας (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αυτές τις αντιδράσεις είναι πχ η συναυλία της Μαντόνα, που υποσχόταν από σκηνής στοματικό έρωτα στους ψηφοφόρους της Χίλαρι, ενώ την ίδια στιγμή στην Ιταλία ένα άλλο μοντέλο που διψά για φήμη και δημοσιότητα, κι είχε ταχθεί με το "όχι" στο πρόσφατο δημοψήφισμα στη γείτονα, έχει αρχίσει ήδη να υλοποιεί την προεκλογική-προδημοψηφισματική της υπόσχεση, παρουσιάζοντας πάντως μεγαλύτερη αξιοπιστία, πχ σε σχέση με το Σύριζα, που έλεγε προεκλογικά πως θα έσκιζε τα μνημόνια.

Αυτό δεν είναι κάποιο αφ' υψηλού κήρυγμα σε όσους κατεβαίνουν για πρώτη φορά στο δρόμο, με αντιφάσεις στη συνείδησή τους, ούτε καν σε όσους έπεσαν (σχεδόν ηθελημένα) θύματα δημαγωγών και προεκλογικών υποσχέσεων. Είναι υπόμνηση του στοιχειώδους κι αυτονόητου: της σημασίας της ταξικής ανάλυσης, όχι μόνο για τον πολιτικό, επαναστατικό αγώνα, αλλά ακόμα και για τα πιο απλά, οικονομικά αιτήματα της εργατικής τάξης. Κι ένα σχόλιο για τον έσχατο ευτελισμό της αστικής πολιτικής, τις υποσχέσεις και τις... "θεωρητικές πίπες" των αστικών κομμάτων, που δεν πρόκειται να υλοποιηθούν ποτέ, ούτε κατά το ήμισυ (ποιος ξεχνάει αυτό το "έστω και τα μισά να κάνει..."), σε αντίθεση ακόμα και με τις σεξουαλικές υποσχέσεις.

Όποιος μιλάει σήμερα για ταξική πάλη λοιπόν, θεωρείται αυτομάτως μαρξιστής-κομμουνιστής (κι ας μην είναι ο Μαρξ που την ανακάλυψε). Ενώ όποιος την αποσιωπά (ή προτάσσει τεχνηέντως άλλους παράγοντες που την συμπληρώνουν ή την υποκαθιστούν, γιατί δεν μπορούν τα "απλοϊκά σχήματα", που ζωγραφίζουν τον άνθρωπο παύλα-τελεία) είναι ταγμένα σκυλιά στη διαιώνιση του συστήματος και της αστικής, ταξικής κυριαρχίας.

Η ταξική πάλη συνεχίζεται υπάρχει, κι όσο υπάρχουν τάξεις (με ανταγωνιστικά συμφέροντα) θα υπάρχει (σκλάβους μισθωτούς θα έχει, κτλ). Και θα συνεχίσει να διεξάγεται εις βάρος μας (δηλ να χάνουμε), όσο συνεχίζουμε να την αγνοούμε και να μην κατεβαίνουμε καν στο γήπεδο. Εμείς λοιπόν καλούμαστε να παλέψουμε για το αυτονόητο: την αναγνώριση της ταξικής πάλης, που δεν είναι καν δική μας ανακάλυψη. Και να βρούμε πώς θα φτάσει στις τελικές της συνέπειες. Δηλ τη δικτατορία του προλεταριάτου -η λέξη που δε λες. Αλλά για αυτό το τελευταίο, περισσότερα σε κάποιο επόμενο σημείωμα.

22 σχόλια:

skatopsyxos είπε...

Οι πασιονάριες του αντι-τράμπ μετώπου που βάζουν μπρος τα "δικαιώματα των γυναικών" τα οποία έχουν φροντίσει να εξευτελίσουν πολλάκις μέσα από την-καθόλου σου λέω ντε-υποταγμένη σε πατριαρχικά πρότυπα προβολή της γυναικείας σεξουαλικότητας είναι ό,τι καλύτερο.Μπορείς άνετα να πατήσεις πάνω τους και να τουμπάρεις όλη την κοσμοθεωρία των πάσης λογής "νεοφεμινιστών".Αλλά είπαμε,το "φάτε μάτια ψάρια,εμπορευματική εκμετάλλευση της σεξουαλικότητας(και δη της γυναικείας)" είναι κομμάτι της θεώρησης που θέλει τις γυναίκες απελευθερωμένες από τις αλυσίδες της πατριαρχίας(εντός του καπιταλισμού,μην σκεφτείτε τίποτα επαναστατικές εξαλλοσύνες).Και μετά αναρωτιούνται και νευριάζουν όταν τους πέρνουν στο ψιλό ακόμα και οι κάργα αντιδραστικοί όταν τους λένε πως "τι παραπονιέστε,δεν φοράτε μπούργκα".

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι και τόσο αυθόρμητες οι αντι-τραμπ διαδηλώσεις, έχουν την αμέριστη στήριξη των δημοκρατικών αλλά και κομματιών των ρεπουμπλικάνων και όλου του μηχανισμού από πίσω τους (ο τρόπος κάλυψης από τα μμε θυμίζει λίγο τους δικούς μας μενουμεευρώπηδες). Το ότι μπαίνει το γυναικείο ζήτημα σε πρώτο πλάνο δυστυχώς έχει περισσότερο σχέση με το ότι δεν βγήκε πρόεδρος για πρώτη φορά γυναικείο γεράκι, παρά με το θέμα του φεμινισμού (το οποίο στην αμερικάνικη κοινωνία έχει τεθεί με τους όρους που έχει θέσει η αστική τάξη και τίποτα άλλο -- πόσες γυναίκες ceo's έχουμε, πόσες γυναίκες στο χόλλυγουντ κτλ). Πολλοί κατέβηκαν στον δρόμο με κονκαρδίτσες και μπλούζες "I'm still with her". Για να μην αναφέρουμε την φαρσοκωμωδία με τον πούτιν που πλέον κάνει κουμάντο στην αμερική* σύμφωνα με πολλούς διαδηλωτές...

*Στο σεφερλίδικης κοπής SNL (που έχει μεγάλη απήχηση και είναι πλέον μπροστάρης του αντι-τραμπ αγώνα παρ'ότι πριν λίγο καιρό το είχε παρουσιάσει ο ίδιος ο τραμπ) ειπώθηκε το "αστείο" "Of course we don't live in Nazi Germany, at least Nazi Germany had the guts to take on Russia". Μετά βγήκε κι ο πούτιν, με κάτι ρατσιστικότατες καρικατούρες ρωσίδων κτλ. Ο φασισμός έχει χίλια δυο πρόσωπα, κι αυτή την στιγμή στην αμερικάνικη κοινωνία παίζουν μπάλλα όλα τους.

Ijon Tichy

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

To θεμα με τον κοσμο δεν ειναι τοσο οτι δεν δεχονται την υπαρξη ταξεων,οσο οτι θεωρουν ολοι οτι ανηκουν σε μια ''μεσαια ταξη'' που ειναι πιο κοντα στην αστικη ταξη παρα στους εργατες.

Καποιοι απο αυτους οντως ειναι μικροαστοι,αλλοι κανουν δουλειες γραφειου ως υπαλληλοι και λογω μορφωσης και εργασιακων συνθηκων (απο την αποψη οτι μια δουλεια γραφειου ειναι πιο ανετη απο μια δουλεια στο εργοστασιο ή την οικοδομη) παλι δεν νιωθουν οτι ανηκουν σε μια εργατικη ταξη που την εχουν πλασει με συγκεκριμενο τροπο στον εαυτο τους.

Αυτη η πλανη εχει υλικη βαση και δεν ειναι ευκολο να γκρεμιστει.

zoot horn rollo είπε...

Γάτε, σωστότατος.

skatopsyxos είπε...

@Ijon Tichy

"Το ότι μπαίνει το γυναικείο ζήτημα σε πρώτο πλάνο δυστυχώς έχει περισσότερο σχέση με το ότι δεν βγήκε πρόεδρος για πρώτη φορά γυναικείο γεράκι, παρά με το θέμα του φεμινισμού (το οποίο στην αμερικάνικη κοινωνία έχει τεθεί με τους όρους που έχει θέσει η αστική τάξη και τίποτα άλλο -- πόσες γυναίκες ceo's έχουμε, πόσες γυναίκες στο χόλλυγουντ κτλ)."

Ο φεμινισμός σαν πράξη και θεωρία πάντα έτσι ήταν.Κι εδώ τα ίδια είναι οι φεμινίστριες και πανευρωπαϊκά.Αστική θεώρηση για το γυναικείο ζήτημα.Η Κλάρα και η Ρόζα φερ ειπείν είχανε θέμα με τις φεμινίστριες του SPD ακριβώς γι αυτούς τους λόγους,επειδή ασχολιόνταν περισσότερο με τι θέσεις εξουσίας μπορούν να καταλάβουν οι γυναίκες στον καπιταλισμό.

Cos είπε...

Γιατί σε παραξενεύει (;) που "μένει επιδεικτικά στο απυρόβλητο η ταξική ουσία της πολιτικής και της κυβέρνησης του νέου προέδρου, που επιλέγει για το Υπουργείο Οικονομικών ένα παλιό στέλεχος της Γκόλντμαν Σακς";
Εδώ, με τους κρυφοφασίστες της δήθεν ΠΦΑ, έχουμε δυο υπουργούς πρώην (;) στελέχη του Σόρος (Παπαδημητρίου και Αντωνοπούλου).

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

''που την εχουν πλασει με συγκεκριμενο τροπο στον εαυτο τους.''

*στο μυαλο τους

Ανώνυμος είπε...

Ο φεμινισμός δεν είναι αστικό κίνημα εν γένει, οι αστοί φυσικά προσπαθούν να το καπηλευτούν όπως και χίλια δυο άλλα πράγματα, αλλά δεν γίνεται να τους χαριστεί κάτι τέτοιο, για αυτό έχει συγκροτηθεί η ΟΓΕ πχ.

Τώρα για το Υπ. Οικ. των ΗΠΑ, ποιόν περιμέναμε να μπει δηλαδή; Η όποια "παραξενιά" ίσως αφορά μόνο τους οπαδούς του τραμπ, μιας και επί Ομπάμα ίδιας κοπής πρόσωπα είχαμε, κάτι που ο βαψομαλλιάς είχε κάνει σημαία προεκλογικώς.

Ijon Tichy

skatopsyxos είπε...

@Ijon

http://www.komep.gr/2010-teyxos-5/marksistiko-metopo-stis-feministikes-kai-neofeministikes-antilhpseis

Ανώνυμος είπε...

"Δεν είναι και τόσο αυθόρμητες οι αντι-τραμπ διαδηλώσεις, έχουν την αμέριστη στήριξη των δημοκρατικών αλλά και κομματιών των ρεπουμπλικάνων και όλου του μηχανισμού από πίσω τους"
Δεν διαφωνώ με Ijon Tichy,αλλά θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:

Ο Τραμπ εξέφρασε αυτό που παραδοσιακά εκφράζουν οι Ρεπουμπλικάνοι,δηλαδή τον μέσο συντηρητικό Αμερικάνο (που δεν πολυγουστάρει μαύρους ισπανόφωνους και μουσουλμάνους,που είναι φανατικός υπερασπιστής του τριπτύχου "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια" κλπ).Σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας,οι Δημοκρατικοί προσπάθησαν να παρουσιάσουν τον Τραμπ ως κάτι "ακραίο",που βάζει βόμβα στα θεμέλια της "ελευθερίας" και της "δημοκρατίας".Συνοπτικά,προσπάθησαν να τον παρομοιάσουν με τους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς.Βέβαια,κάνουν πως δεν θυμούνται ότι αντίστοιχες δηλώσεις με αυτές του Τραμπ έκανε και ο Ρόμνεϊ,ο υποψήφιος των ρεπουμπλικάνων στις εκλογές του 2012.Αλλά μιας και δεν μπορούσε να χτυπήσει τον Ομπάμα (αν θυμάμαι καλά,ο Ομπάμα κέρδισε με αρκετή άνεση τότε),ποιος νοιάζεται...

Όλες αυτές οι διαδηλώσεις από αρκετές γυναίκες,όμως,δεν είναι ενιαίες.Εκτός από την κάθε ζάπλουτη ντίβα της ποπ (Madonna,Katy Perry) και την κάθε εκατομμυριούχα σταρ του Hollywood (Scarlett Johansson),που υποστήριζε φανατικά την Κλίντον (και που το πιο βαρύ που μπορεί να τους κάνει ο Τραμπ είναι να πει αν... θα έμπαινε ή όχι),υπάρχουν εκατομμύρια γυναίκες που ο τραχύς σεξισμός του Τραμπ (βασικά της πλειοψηφίας των Ρεπουμπλικάνων) θα είναι αβάσταχτο βάρος στην καθημερινότητά τους.Ήδη ο (αντισυστημικός,σύμφωνα με ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα πολιτικών χώρων και προσώπων,από την ΛΑΕ και τον Κουρή μέχρι τον Χίο και την ΧΑ) Τραμπ προσπαθεί να βάλει τρομερά εμπόδια σε ένα αρκετά βασικό δικαίωμα των γυναικών,αυτό της έκτρωσης,που είναι αυτονόητο τις γυναίκες ποιας τάξης θα επηρέαζε κάτι τέτοιο.

Conolly

george είπε...

Οι πλούσιοι καπιταλιστές στην Αμερική αποκαλούνται «Job Creators», λαμβάνοντας ένα στάτους σχεδόν θεολογικό. Οι λέξεις είναι διαλεγμένες προσεκτικά. Όταν κάποιος έρχεται να προκαλέσει αυτό τον πυλώνα της σημερινής μας οικονομίας – εκεί όπου βασίζεται η χαμηλή φορολόγηση των πλουσίων – είναι το λιγότερο αντιπαθής για ένα ολόκληρο σύστημα. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για έναν… δισεκατομμυριούχο.

Αυτό συνέβη με τον δισεκατομμυριούχο Nick Hanauer, ο οποίος σε παλαιότερη ομιλία του στο TED μίλησε ανοιχτά. Είπε με σιγουριά πως «οι πλούσιοι δεν δημιουργούν δουλειές». Είπε με σιγουριά πως «το σύστημα είναι λανθασμένο». Και η ομιλία του επί χρόνια έμεινε «στο συρτάρι». Το TED δεν δημοσίευσε το βίντεο γιατί θεώρησε πως η ομιλία «δεν είχε βάση» ή πως «ήταν αμφιλεγόμενη». Χρόνια μετά την πραγματοποίησή της, το TED έδωσε την ομιλία στη δημοσιότητα και μπορείτε να την παρακολουθήσετε για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. https://www.youtube.com/watch?v=CKCvf8E7V1g

Αναυδος είπε...

Ο αντικομμουνιστικος αταξικος αντιφασισμός των αφεντικών και των αριστερων συνοδοιπορων τους οπου στα πανω των διαδηλωτων εναντια σε εθνικο μετωπο afd κλπ ο Στάλιν βρισκεται μαζι με τους θανασιμους εχθρους του φρανκο, χιτλερ μουσολινι

http://europe.newsweek.com/france-le-pen-tells-europeans-wake-545914

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Conolly

''Ο Τραμπ εξέφρασε αυτό που παραδοσιακά εκφράζουν οι Ρεπουμπλικάνοι,δηλαδή τον μέσο συντηρητικό Αμερικάνο (που δεν πολυγουστάρει μαύρους ισπανόφωνους και μουσουλμάνους,που είναι φανατικός υπερασπιστής του τριπτύχου "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια" κλπ).''

Εδω φαινεται και η υποκρισια των συντηρητικων οπως και του ιδιου του Τραμπ.
Ο ιδιος ειναι απογονος γερμανου μεταναστη,εχει παντρευτει 3 φορες και τις 3 με αλλοδαπες γυναικες.

Δεν τον λες ουτε καθαρο αμερικανο ουτε προτυπο σωστου οικογενειαρχη.Οι ιδιοι οι ψηφοφοροι το γνωριζουν αυτο,απλως ο συντηρητισμος τους ειναι προφαση για να εκφραζουν μισος κατα αλλων ασθενων ομαδων πχ μεταναστων ή γκει.

Δυσκολα θα δεις καποιον ''συντηρητικο'' να εκφραζεται εναντιον των προγαμιαιων σχεσεων ή εναντιον ομορφων αλλοδαπων γυναικων,αλλα την ιδια ωρα ειναι ετοιμος να πετροβολησει ''πουστηδες'' και μεταναστες.

Ανώνυμος είπε...

@Παπουτσωμενος Γατος

Είναι σίγουρο πως η υποκρισία είναι χαρακτηριστικό στοιχείο της αστικής τάξης.Και των φιλελεύθερων,όχι μόνο των συντηρητικών.Απλά στους συντηρητικούς αυτό το στοιχείο υπάρχει (όχι απαραίτητα σε μεγαλύτερο,αλλά σίγουρα) σε πιο έντονο βαθμό.

Το θέμα εδώ,όμως,είναι πως τα χαρακτηριστικά ενός συντηρητικού (όπως και ενός φιλελεύθερου) δεν έχουν μείνει ίδια από την αρχή του καπιταλισμού.Για παράδειγμα,το 1920 και το 1930 μόνο οι ακραία φιλελεύθεροι ζητούσαν δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.Σήμερα,ούτε οι φασίστες δεν ζητάνε την κατάργησή του.Επίσης,ένας συντηρητικός σήμερα δεν θα σου πει απαραίτητα πως η γυναίκα πρέπει να μένει στην κουζίνα της.Όμως,εκτός κουζίνας θα την δεχτεί μόνο αν εργάζεται στην σόουμπιζ (ειδικά αν είναι και όμορφη) ή σε κάποια θεωρητικά γυναικεία δουλειά (μοδίστρα ή κομμώτρια).Εν αντιθέσει με τους φιλελεύθερους που τις θεωρούν ικανές να αναλάβουν θέσεις εξουσίας και να εξυπηρετήσουν,ακριβώς όπως και οι άντρες,την αστική τάξη από υπεύθυνες θέσεις.Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις προγαμιαίες σχέσεις.Υπάρχει πρόοδος σε σχέση με παλιότερα (δεν κρεμάνε πλέον τις γυναίκες που κάνουν προγαμιαίο σεξ),αλλά πάντα υπάρχει από τους συντηρητικούς μία αρνητική προκατάληψη ως προς αυτό.

Και φυσικά,αυτήν την αντιμετώπιση έχουν και αστές πολιτικοί από τους συντηρητικούς.Σκέψου,ας πούμε,την Αχτσιόγλου και το τι άκουσε από διάφορους συντηρητικούς όταν έγινε Υπουργός.Απλά,ο ΣΥΡΙΖΑ,θα μπορέσει το χρησιμοποιήσει σαν όπλο υπέρ της,για να μας πείσει πως όποιος της εναντιωθεί είναι... σεξιστής!

Conolly

Ανώνυμος είπε...

«Οσο για μένα - γράφει ο Μαρξ - δε μου ανήκει η τιμή, ούτε ότι εγώ ανακάλυψα την ύπαρξη των τάξεων στη σύγχρονη κοινωνία, ούτε ότι εγώ ανακάλυψα την πάλη ανάμεσά τους. Πολύ πριν από μένα, αστοί ιστορικοί είχαν περιγράψει την ιστορική εξέλιξη αυτής της πάλης των τάξεων και αστοί οικονομολόγοι την οικονομική ανατομία των τάξεων. Ο,τι καινούριο έκανα εγώ, ήταν για να αποδείξω:

1. Οτι η ύπαρξη των τάξεων συνδέεται απλώς με ορισμένες φάσεις ανάπτυξης της παραγωγής.

2. Οτι η ταξική πάλη οδηγεί αναγκαστικά στη δικτατορία του προλεταριάτου.

3. Οτι η ίδια αυτή η δικτατορία αποτελεί μονάχα το πέρασμα στην κατάργηση όλων των τάξεων και σε μια αταξική κοινωνία». (Πηγή: Κ. Μαρξ - Φ. Ενγκελς, «Διαλεκτά Εργα», τ. 1, σελ. 530).

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

@ Conolly

" ο ΣΥΡΙΖΑ,θα μπορέσει το χρησιμοποιήσει σαν όπλο υπέρ της,για να μας πείσει πως όποιος της εναντιωθεί είναι... σεξιστής! "

Μάντολες. Πρώτο δεν είπε κάτι ο Σύριζα τα όσα έλεγε ο Καμμένος για το "στα 4" και για υπονοούμενα για "μύκονο" απευθυνόμενος σε βουλευτές της ΝΔ, τις εποχές του Δημοψηφίσματος

Δεύτερο δεν απάντησε η κυρία "Η κατάργηση του μνημονίου ήταν σχήμα λόγου" όταν ο Κερκέρογλου του ΠΑΣΟΚ έβγαλε μέσα στη Βουλή πως η δικηγόρος και τότε στελεχάρα του Σύριζα είχε υπερασπιστεί έναν κατηγορούμενο για βιασμούς με "υπνωτικό χάπι". Και εκεί γαργάρα.

Την έχουν πρόχειρη την κατηγορία για σεξισμό αλλά δεν πείθουν

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

οι διαδηλωτες εναντια στον Τραμπ-ακουλα μοιαζουν περισσοτερο με τους "αγανακτιστας" τους δικους μας

Ανώνυμος είπε...

@Ζούκωφ
Διεθνής η "πατέντα" και διαχρονική των "κινημάτων" από την εποχή της Τσεχοσλοβακίας με "πατέρα" της τον Μπρεζίνσκι. Μετά υπήρξαν τα Πολύχρωμα Κινήματα και μετά οι Ανοίξεις

Ατυχία να μην είναι κάποιος στις ΗΠΑ για να απολαύσει από πρώτο χέρι την υπόσχεση της Μαντόνας για "κλαρινέτο"
http://news247.gr/eidiseis/psixagogia/celebrities-news/h-mantona-etakse-stomatiko-seks-s-opoio-pshfisei-th-xilari-klinton.4328164.html

Και μην βγει κανένας κρυφοΣυριζαίος και διαμαρτυρηθεί για "σεξιστικό σχόλιο", πρώτο γιατί δεν προσβάλει το φύλο των γυναικών, και 2ο το έταξε η ίδια η Μαντόνα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όνομα-ψευδώνυμο για το τελευταίο σχόλιο;

Ανώνυμος είπε...

Δικό μου το σχόλιο 1:46 μ.μ. Μπρεζνιεφικό απολίθωμα
Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

Ασκήσεις «δημοκρατικής ευαισθησίας» της κυρίας, με αναβολή της συνεδρίασης της Βουλής λόγω.. απουσίας των προφυλακισμένων βουλευτών της ΧΑ.
https://www.youtube.com/watch?v=k8GDeW-NK8Y

«Σχήματα λόγου η κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο», και άλλων ωραίων επιχειρημάτων όπως:

«Η ανακοίνωση της 20ής Φεβρουαρίου είναι ένα κοινό ανακοινωθέν του Eurogroup, που δεν έχει και καμία νομική υπόσταση. Περιέχει τον οδικό χάρτη της διαπραγμάτευσης και έχουμε ήδη διανύσει ένα δρόμο, άρα είναι άστοχο να μιλάμε για την 20ή Φεβρουαρίου» κ.α.

Απορίες
1) Τα κοινά ανακοινωθέντα δεν υπογράφονται από τους υπουργούς Οικονομικών του Eurogroup;
2) Η παράταση του 2ου μνημονίου γιατί δεν ήρθε ποτέ στην Βουλή για ενημέρωση και ψήφιση την εποχής της «σκληρής διαπραγμάτευσης»;

Κατά τα άλλα πάλι θα φταίει το ΚΚΕ που δεν είναι αντιμνημονιακό ούτε αντισυστημικό κόμμα κατά την κυρία. Μόνο που δεν μας εξήγησε πειστικά γιατί η πρόταση Νόμου για την κατάργηση των μνημονιών και εφαρμοστικών νόμων που κατέθεσε το ΚΚΕ από την πρώτη ημέρα της «αριστερής» κυβέρνησης, με ένα νομο και τέσσερα άρθα, δεν ήρθε ΠΟΤΕ στην Βουλή για ψήφιση την εποχή της Βαρουφάκειας «σκληρής διαπραγμάτευσης».

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

Τα «ελεύθερα πλεούμενα», με την στόμφα του περισπούδαστου και του αντικειμενικού παρατηρητή σκέπτονται για «τα συμφέροντα όλης της κοινωνίας»(*).

ό,τι η κοινωνία δεν είναι ενιαία, είναι ταξική, υπάρχουν και τάξεις, με δύο κύριες τάξεις, την εργατική και την αστική με αντίπαλα ταξικά συμφέροντα, αυτές θα είναι κακεντρέχειες κάποιων κομμουνιστών του περασμένου αιώνα και κάποιων αστών του προπερασμένου αιώνα.

Για την ταξική διαίρεση της κοινωνίας πρωτοέγραψαν, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο Μαρξ, καπιταλιστές, αστοί διανοούμενοι-οικονομολόγοι, πολύ πριν τους κομμουνιστές αλλά αυτό το κρύβουν επιμελώς και οι «αριστεροί» του «η κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο ήταν σχήμα λόγου». Και γιατί δεν προώθησαν προς ψήφιση στη Βουλή την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων με «ένα νόμο αλλά τέσσερα άρθρα» και με αυτό τον τρόπο δεν θα ήταν «σχήμα λόγου»;

Για να επιστρέψω στο θέμα, πόσο αντιδραστικοί έχουν γίνει οι εκπρόσωποι μερών της μεσαίας και άνω αστικής τάξης, σε σχέση με αυτούς του 19ου και πρώτου μισού του 2Οου αιώνα , ώστε να αποφεύγουν να μιλάνε για την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας;
Μήπως η αυτή η «παράλειψη» έχει ακριβώς να κάνει με το κατά πόσο η αστική της τάξη «ψιλό» ή «χοντρό» Ιμπεριαλίζει σύμφωνα με τα κριτήρια του Λένιν στο «Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού»;

Στις ΗΠΑ π.χ. συχνά απαλείφεται ο όρος αστική, μικροαστική, μεσοαστική τάξη και ένας εργάτης με καλό μισθό, χωρίς διευθυντική θέση που πληρώνει υποθήκες για το σπίτι, θωρείται αυθαίρετα πως ανήκει στην «μεσαία τάξη» και όχι στην εργατική τάξη. Η κατώτερη υπονοείται πως είναι οι άστεγοι χωρίς δουλειά. Όποιος έχει δουλειά και σπίτι και κινδυνεύει με τα δάνεια στο φουλ και μία μελλοντική απόλυση να τα χάσει όλα, είναι «μεσαίος» .

(*)Ένα από τα έξι σημεία της κατά Λούκατς «οπορτουνίλας»

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot